Reumatologen en ik, het zal nooit wat worden.
Bah, heb er al zoveel spijt van. Echt met een sisser afgelopen.
Ik kreeg mijn klachten niet uitgelegd want het moest in chronologische
volgorde en daar liep het al fout. En toen wilde die man weten wat mijn
ergste klachten vandaag waren maar voor inspanninsgintolerantie en
krachtverlies bleek ie oostindisch doof.
Wie had ooit de diagnose lupus en botschade vastgesteld? Die botscan, dat wilde niets zeggen.
En na wat fysiek onderzoek bleef ie maar doordrammen waarom ik niet kon
sporten. Zwemmen, dat was toch iets voor mij? Te koud water? Kom kom, er
bestaan zwembaden met warm water. Fietsen? Lopen? Nee, ook niet? Waarom
niet?
Oma probeerde nog eens als oud-gediende.
Hij wilde mijn onderzoeken van naderbij bekijken en binnen een
maand mag ik terugkomen. Mijn dikke map dus achtergelaten. Duizenden euro's studiemateriaal gratis in zijn handen. Dat kan hij in zijn sofa in het gezelschap van een glas cognac eens gaan doorbladeren.
SPORT
dat is Luxe. Als ik kon sporten, dan was ik al lang gaan werken!!! Maar
daar ben ik natuurlijk niet opgekomen toen ik binnen zat. Wat een kl*thommel.
De enige troost die ik eruit haal, is dat als de botscan volgens hem
niets zegt, dat het misschien nog Lyme-artritis of iets van die aard kan
zijn. Dat liever dan een systeemziekte dat mijn botten opvreet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten