Overdaad schaadt. Vandaag machien kapuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut--------------
't Was teveel op korte tijd. Elke dag weer afleren mens te zijn. Zodra je je beter voelt, inhouden. Zoniet, lig je weer ziek in bed. En ondertussen gaat dat leven door. Tik tak ...
Onverwachte gebeurtenissen omarmen is veelal een kwestie van mentale soepelheid. Je verwacht A en het wordt B. Ben je van nature iemand die liever A bleef hebben of makkelijk B aanvaardt? Als coach in communicatievaardigheden kan ik daar nog wel even over uitwijden.
En dan ben je mentaal flexibel, zie je alle voordelen aan het snel aanpassen van je mentale status aan veranderingen maar zit je opgeschept met een lichaam dat niet draait. Niet eventjes, maar al jaren. Dag in, dag uit. Een lichaam dat niet draait, een brein dat niet draait. Je hersenen werken nog als een zakrekenmachine, niet meer als supercomputer. Eenvoudige zaken worden gecompliceerd. En plots wordt die evidentie van oudsher plots een pak moeilijker.
Een verandering wordt een aanslag op je fysieke welzijn want een inspanning leidt tot verergering van je kwaal. Het is als dansen op een slappe koord. Je vindt je evenwicht, begint ineens de wind te waaien.
Eergisteren was een bevestiging dat het de goede kant met mijn chemische stofjes uitgaat. Ik was niet in paniek bij het slechte nieuws. Alles ging relaxed. Begin dit jaar heb ik mezelf betrapt op een paniekaanval in een zwembad.
De jongste kreeg zwemles net als een reeks ukjes van 2 voet hoog. Eentje viel in diep water en niemand had het gemerkt. In mijn ijver de zwemmeester te verwittigen gleed ik bovendien uit. Een gekneusde ziel én billen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten