De koorts is weg, gezakt tot een 36, 4° ‘bij het opstaan. Geen kromgetrokken spieren meer. Ik sta terug recht. De stijve nek en brandende pijn in ruggegraat is bijna volledig weg.
Het ellendige ziektegevoel is verdwenen als een dief in de nacht. Het wordt niet meer zwart voor de ogen, geen gapende kloven meer in de aarde, geen deinende benen meer. De uitputting is omgezet in de klassieke vermoeidheid.
Ik ben geen gevaar meer op de weg. Alleen nog misselijk. Wat terug is gekomen zijn de tintelingen in de voeten en de pijn in de borstkast. Daar was ik toch van verlost sinds meerdere weken.
De steen in de keel blijft zitten en heb de indruk dat het niet meer mindert nu. De hoofdpijn is hardnekkig maar niet meer ondragelijk zoals gisteren.
Mijn hoofd werkt terug. Het wordt een klassieke dag. Voormiddag rustig lezen, ‘s middags slapen.
Ik ga de jongste ophalen in de nabewaking. Mijn neus en ogen prikken bij het binnenkomen. Verfgeur?
De temperatuur stijgt lichtjes tot 37,1°. Een graad meer dan gemiddeld. Ruim twee weken reeds.
De avond in bed doorgebracht. Wakker kunnen blijven tot na 22 uur. Wat een vooruitgang!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten