De eerste oogst is binnen lol. Een honderdtal steentjes zijn er al uit. De grootsten lijken net een knikker, de kleinsten hebben de grootte van een tomatenpit. De kleur varieert van lichtgroen, lichtbruin en zwart.
Ik heb er een foto van genomen. Indien interesse, wil ik het wel downloaden later.
Mijn eerste gevoel is er eentje van "verlichting". Ik ben blij te hebben doorgezet. Nu begrijp ik dat je het moet doen als je je wat beter voelt en niet als je last van een ontsteking hebt.
Deze nacht kwamen er regelmatig doodsgedachten naar boven. Heel tegenstrijdig. Ik dacht: je bent bezig met je lever te ontgiften, met je lichaam een nieuwe kans te geven en jij wil dood. Ik was dit hele ziekzijn en pijn hebben zo beu, het perspectief op een beperkt leven, ... Dat terwijl ik zoveel plannen heb.
Inmiddels heb ik nog twee van die gifbekers mogen drinken deze voormiddag. Het zet de kanalen van de gal en lever open en werkt tevens laxerend. Allemaal voor het goede doel dus.
Ze liggen iets minder op mijn maag dan gisteren. Het verlichtte gevoel blijft. Fysiek alsof er een last is weggevallen en het hoofd lijkt iets helderder. De pijn is jammer genoeg gebleven.
De wc-pot is mijn beste vriend vandaag. Ik loop heen en weer en collecteer met een zeef mijn steentjes alsof het goudklompjes zijn. Soms komen er een tiental kleintjes uit, dan weer enkelingen van het formaal van een erwt of knikker.
De handzeep en ontsmettingsgel komen goed van pas. Het blijft een boeltje. Mijn neuraal arts wilde een foto van de steentjes en alsook het aantal. Ik schat een ruime 150. De rest mag in de pot verdwijnen nu.
Tegen de middag ga ik onder de douche, niets beter na een gebroken nacht en ontelbare keren liggen ziften. Een glaasje appelsap en vervolgens onder de wol. Ditmaal val ik bijna onmiddellijk in slaap.
Mijn lever steekt een beetje in de zij, niet te veel. Daar had ik niets over gelezen. Wellicht nog wat steentjes die loskomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten